. 949=طنابی برای اندیشیدن نیست

طنابی برای اندیشیدن نیست

کوروش مهیار

وقتی مردمی بی خبر باشند در آن شرایط عقل زیادی هم برای سیطره آنها لازم نیست.

در سده شانزدهم میلادی کشیش ساده لوح خطاب به پاپ ژول سوم گفت : ای پدر روحانی در حیرتم که چگونه این باردشوار رهبری جهانی را بر دوش می کشید؟

پاپ پیر و زیرک تبسمی کرد و گفت : ای فرزند ! آیا نمی بینی چه اندازه عقل کمی برای چنین اداره کردنی لازم است.

به راستی هم دردنیای سیاست و حکومت چه جوامعی که اداره نظام خود را بر اساس باند گرایی و عدم شفافیت و دروغ وحیله به پیش می برند . ازقوانین عادلانه حتا خوب مورد تصویب شان ابا می ورزند. توده ها را درجهت منافعشان غریبه و غیر خودی می دانند. آنها را با دهانهایی کف کرده و مشت گره کرده برای نمایش های هیجانی مناسبتی استفاده میکنند. با نیروهای کورو مچهول ؛ زندگی عموم را به عامیانه ترین وجه به گردش درمی آورند. نسلی که ازاین آبشخور می زاید پرحاصل از لعنت و افتخارات برای هیچ ، بین سنگ های جهل و غرض ، ظلم با کبکبه و دبدبه و مناسک های گیج کننده درباری و پرطمطراق و پرعظمت که هیاهویش به نزدیک دل می برد وز دوردل می ترکاند.در واقع فاعلین و آمرین مثلا زرنگ در واقع رند به معنای مطلق به روزگار اینگونه می نگرند که گویی هرگز به لحظه ای نمی میرند و تمام نمی شوند. فراموش نمی شوندو خاطره ای باقی نمی گذارند. در عینی که پرهیزکاری و تقوا را مثلن می ستایند اما افراد کمی ازایشان بدان عمل می کنند.به راستی وقتی روباه شیرین سخن می گوید باید که مواظب آخرین مرغ های خود بود.مدام صحنه را در حسرت دیروز و ترس ازفردای ملتهب نگه می دارند. کاش بدانند که موش نقب زن تاریخ هرگاه به مانعی برخورد می کند از راهی دیگرسر برون می آورد. حرکت جمعی انسانها ازبدو آغاز تاریخ تا به هنوزخواستاریک زندگی شایسته نام و هیبت شگفت خود بوده است. در همه گذار و فرماسیون های اجتماعی خویش ؛ ازنظام برده داری تا فئودالی تا به سیستم سرمایه داری عظیم و ساختارهای اجتماع گرا انسان نوعی مطالبه گر، لحظه ای ازپی جویی آزادی و عدالت و آسایش به حق خود پای ننشسته است. حتا اگربارها شکست خورده باشد چرا که تا هنوز هیچ طنابی که اندیشیدن انسان رادربند کشد ساخته نشده است. این همه اتفاقات و بحران های مختلف جهانی و منطقه ای گواه این مهم است. براین اساس اگرکسانی که نمی خواهند مدام به حال خلسه و پریشان حالی و تعجب و پرسش صوفیانه و خود کوبی بسر ببرند باید و دقیقا باید توان اندیشه و عمل خود را زنده و فعال نگه داشته و بجویند و بپویند و بیاموزند و بیابند . چه آن کس یافت، که جست