971 == در باره متل هاو قصه و گویش گیلکی ما

مختصری در باره متل هاو قصه هاوگویش گیلکی ما

. چیز های با این مضمون ها را باید در دالان دود آلود گذشته های نه چندان دور و به کودکی که از بزرگتران خانواده شنیده و هم اینک با ویرایش و پیرایش نو با همان اصالت اصلی می توان برای نوجوانان و نوباوگان خواند تا بدانند. به گاه خواندن واژه ها و اصطلاحات اصیل و بومی آنرا برایشان توضیح دهند . آموختن و یادگیری سلیس تر گویش گیلکی ما را که از زمان های دور و با رنج و نگهداری به ما رسیده بکار بندند.اگر هر چه بیشترو بیشتر این واژه های دُر گونه اصطلاحات اصیل محلی مان را باز یافته بکار بندیم ؛ گفتار و ادبیات محاوره روزانه مابسیار خوش آهنگ گشته و گویش ما پر وبال گرفته و خود را دردهان و زندگی ما باز خواهد نمود.باید جدا مصربود که دیگر به نسل جدید به هیچ دلیلی اصرار نکرد تا در خانه و و بیرون و محیط بومی و محلی مان به زبان فارسی مخلوط شده با آوای گیلکی که چندان خوش آیند نیست از آن مترتب می شود . پارسی، شکر شکنی و قند و عسلی خاص خود را دارد. گویش بومی محلی هم نمک و حلاوت خاص خود را به صاحبانش می دهد. این وضعیت در طول شاید هزاران سال انیگونه سرانجام یافته است که در خارج از استان و حتی در داخل استان افرادی که مجبور به فارسی حرف زدن در خانواه های خود شده اند با این جملات نا خودآگاه آغشته به گیلکی دائم معذب اند. چرا؟ برخی هم با حالتی خجول و کم حرف در محیط دانشگاهی خود و یا حتا ادارات و غیره بسر ببرند. مخصوصا که در صدا و سیمای ما هم بازیگران ناشی و نا بلد غیره گیلانی با چرخاندن زبان و دهان و بسیار لوس، به اصطلاح می خواهند ادا در آورند. برای خنداندن مردم به هر دستاویز حتا سخره گرفتن فرهنگ گفتاری دیگران لحظات خنده ناک برای مردم ایجاد کنند. بهر حال چاره کار در این است که باید بدون فشار و اتفاقا با تشویق به غنی نمودن گویش گیلکی اصیل و روان و پر استعاره خویش که خود یک متولوژی باستانی برای ماست تسلط داشته و سپس برای زبان فارسی اصیل و آبااجدادی و کهن ما با تمرین و وسواس چه از نظر فونتیک (نوشتاری)و یا کرتیک (محتوایی) در کارهای مدرسه و دانشگاه و بازار و هرجای که لازم بودبطور صحیح ومتین و با اعتماد به نفس مبادرت ورزید. بدون خجالتی و نا مفهوم گوئی هم به فارسی شیرین و هم به گویش محلی محبوب خویش تسلط بیان داشت. البته این مقوله جای بحث و بررسی افزون تر و راهکارهای علمی خود را دارد باری در متل ها و مثل ها و قصه های بومی گذشته های خودمان می توان بسیارواژه های مهجور مانده؛ گم شده؛ و اصطلاحات قوی و شیرین برای آموختن یافت. به گنجینه فرهنگ و بیان خویش افزود. لذا همه شما را به کمی دقت و حوصله و پی گیری و فراهم کردن هر گونه این متل ها و مثل ها و قصه های قدیمی درجغرافیای باستانی ما گیلان دعوت نموده باشد تا بر اساس هر چیز بجای خود با تمرین و ممارست فرهنگ و زبان بومی خود را با نگاهی از آنچه که از گذشته به رنج رسیده به آباد گردن آن در سمت و سوی آینده هم بیشتربپردازیم. وقتی این همه از فرهیخته گی و اندیشه های والای گیلانی همواره مطرح است چرا به زبان خود که باید اندیشه ما گیلانیان را منتقل کند بها ندهیم.باید بتوان در سپهر فرهنگ کشورما به ستاره های واژگان و آوای گیلکی خود افتخار نمود.