892 -- یادمانی از پزشگ جوان شادروان دکتر مرادی

شادروان دکتر امیر هوشنگ مرادی که پدرشان دکتر مرادی هم در فومن براثر سکته فوت نمودند."/>گیل نگاه/کوروش مهیار

صدهها نفر از مردم یک شهر می‌دانند که یکی ازجانباختگان روزهای اخیر در حادثه تصادف جاده فومن – ماسال دکتر امیر هوشنگ مرادی حقگو عضو هیات مدیره نظام پزشکی شهرستانهای فومن و شفت بود.

دکتر مرادی حقگو از خانواده‌ای خوشنام و پزشک در فومن مشغول کمک و درمان به بیماران مختلف بود. او نقطه پایان خویش را در مراسم باشکوه سرشار از افسوس عموم مردم حدود ۱۰ روز قبل مشاهده کرد. این پزشک مانند روان شاد پدر پزشک خود زود فومن را ترک کرد.

پدر ایشان هم سالیان پیش در این منطقه به عنوان طبیبی دلسوز شناخته می‌شد. شاهد شرکت ایشان در بسیاری از امور فرهنگی و اجتماعی و آموزشی مرتبط با محدوده پزشکی و یا دیگر اشکال آن کنار مردم بودم.

خانواده فرهنگی ایشان مشتمل بر همسری فرهنگی و دختر محترمشان در کنار دیگر فرزند که از فعالین عرصه هنر کانون پرورش فکری کودکان فومن هستند خاطرات و فروغ نیک در کنار همسالان خود داشتند. اما آقای دکتر مرادی حقگو در نخستین سالهای تلاش و کار با سکته‌ای همه شهر ما را مغموم کردند.

کل خانواده که پس از این واقعه به زادگاه خویش لاهیجان رفته بودند با برومند شدن فرزند بزرگشان که حالا سال‌های پرتلاش پزشکی را گذرانده بود به شهر خاطرات خوب خود فومن بازگشتند.

او کار طبابت را در میان استقبال مردم شهر آغاز کرد و رئیس هیات بدوی انتظامی نظام پزشکی شهرستان های فومن و شفت را هم برعهده داشت. اما زندگی و پایان سخن به گونه‌ای دیگر به پایان رسید. مانند فاصله صفر و تولد که با گریه آدمی و خنده جمع همراه است تا به نقطه پایانی که در هر سن و راه و جغرافیا و تیپ و مدرک و.. باشد این نام و گام خیر و نیکی رهسپارش می‌کند.

به راستی هم جمهور مردم هوشمند شایستگی و بایستگی هر انسان نیک را با تمام وجود پاس می‌دارند و الحق که برای این انسان پزشک؛ فرزند خلف فومن چنین کردند.

به روایت متخصصین و عالمان مربوطه این مرگ‌های ناشی از جاده و ماشین و راننده با حواس‌های پریش و مانند این را زندگی و مرگ طبیعی نمی‌دانند.
پیش از این چنین زندگی و مرگ انسان وارسته‌ای از عرصه هنر آقای عباس امیری را نگاشتم که چند سال قبل در ساعتی بعد از صبح و ماشینی از استاندارد خارج و جاه‌ای اسفناک در مسیر لوکیشن فیلمبرداری دراوج کارهای سینمایی خویش جان سپرد.

او هم انسان وارسته‌ای بود که رزومه وکار‌ها و زندگیشان عین خوبی‌ها بود.
به عنوان یک نویسنده و بدور از هر مقام اجرایی چاره‌ای جز یادآوری و هشدار مداوم چه می‌توان گفت؟

در عین خواستار فراغ بالی و سیر زندگی انسان منشانه سرشار از فرهنگ برای فرهیخته گان و عموم جامعه هم دارم اما باز هم سئوال خود را از سئوال شوندگان (مسئولین) تکرار می‌کنم که نظارت و بررسی و پی گیری و به سازی عبور مردم بدور از خطر و نیستی برعهده کیست؟

با نگاهی به اغلب کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه به راحتی می‌توان آخرین نقشه و روند بهسازی و تغییرات و غیره را مشاهده کرد. چقدر زمان و انرژی و منابع و سرمایه خرج می‌شود تا تک تک چنین انسانهایی برای خدمت آماده شوند؟

آنگاه درحالی که باید از شادکامی‌ها و پیشرفت و بهروزی سعادت نوشت حزن و تعجب و افسوس تراژدی مدام را هم برای نویسندگان و هم برای خوانندگان باید در دایره گذاشت. البته هیچ چیز به خودی خود حل نمی‌شود. میل و رغبت به اجرایی نمودن واقعی امور عقلانیت را با خود می‌آورد این بار‌ها در تاریخ و جغرافیای انسانی آزموده شده و به بار نشسته است

[IMG]http://i65.tinypic.com/o58j2q.jpg[/IMG]

دکتر امیر هوشنگ مرادی حقگو که ۱۰ روز قبل در حادثه تصادف درگذشت

گيل نگاه: انتشار اخبار و يادداشت های دريافتی به معنای تاييد محتوای آن نيست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر می‌شود.