ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی

تقویمی بهاری کنون سالی دیگر را به آسان و یا استخوان سائیدن در مشکلات گذراندیم به پایانی آن و آغاز سالی نو در تاریخ اجتماعی ایران مان رساندیم. پس اینک بهاریه ای را به سبک وسیاق خویش تقدیم به خوانندگان فرهیخته و صمیمی آن می نماییم. باشد که این سنت نگارش دل واگویه هر نویسنده به سالی یکبارادای دینی باشد برای مردمی که خواندن و اندیشیدن کار مدامشان است. و اینکه حدیث نیک و بد ما هم نوشته خواهد شد. اگر در دنیا رسانه آینه تمام نمایی برای رسیدن دسته جمعی به عرصه مدرنیسم وفرا مدرنیسم جهت سعادت و راحتی خیال عامه است ،پس وظیفه ای بعنوان نویسنده بر گرده خود احساس می شود. . باید بنویسم . بسیار خود را می پایم و می پویم تا درواژه ها تلالوی درخشان بهاری و شادمند موجود باشد . از کژ پوئی و یاس عاری .آیا می شود؟ نمی دانم بر استان ظاهرا سبزم گیلان و بر ولایتم فومنات چه می رود؟ بر عموم مطبوعات محلی ام چه؟ بر امپراطوری فقیرانه و سطحی صدا و سیمای استانی، دریایی به عمق چند سانت، چه می گذرد؟ مطبوعات محلی مان را چگونه رهبری کرده ایم که تیراژ و مطالعه ی غالب آنها توسط مردم بطور سینوسی بالاو پایین می شود. البته شاید در حد یک رفع وظیفه ، برای بیانیه های اموات و اعلام انحصار وراثت و فروش زمینهای زراعتی ارثی خوب باشد. اینطور نیست؟ آنکه نمی خواند که نمی خواند و من نوعی که به مطالعه ی اغلبشان می پردازم،چرا خیر سرم هیچ راضی نیستم. چگونه درمیان این همه مطبوعات از میزان انهدام و تاراج وحشتناک درختان پهن پیکر در جنگل های کهنسال و نادر که در شرف نابودی است و توسط شرکت های عجیب و غریب ، شبانه روزی از استان خارج می شوند خبر دار نمی شوم؟ و فقط سیلاب های بی سابقه و ممتد و تغییر دما و هوای استان که به سمت بیابانی می رود, ...ادامه مطلب

یک بهار و دو نظریه مهم برای انتخاب کاروان پر و پیمان بهار با تمام هیمنه اش در همین لحظات و با همه شرایط به میان آمده است. شکوفه های سپید آلوچه دارها را عطر شفق صبحگاهی به آماس واداشته است. هچون لوسترهایی روشن در حیاط خانه های روستایی کنار جاده و یا حتی تک خانه های درون شهرکه چشم بی اختیار بدان ثابت می ماند. رایحه خنک پگاه درورزش و قدم زنی صبحگاهی صورت و جان را نوازش و به تمام هستی آدم رخنه می کند. صدای گنجشکها جوان که با جوریدن پر های خود و جیکهای سرشاراز مستی عشق جدید را می پویند. صدا می زنند. بگذارید آرام آرام نخستین نگارش های منتشره سال نو و بهار را با کمک از لطافت آن آغاز کنیم.به راستی استه تیک و زیبایی پیرامون نه امری فرمایشی و نه اجباری است.بی اختیار از ما در پیرامون وجود دارد. نه قابل رد و نه نیاز به دفاع دارد. به عینه وجود دارد. هست. این نه فقط با دیدی ساده بل نیازمند نگاه کردن واقعی و بخردانه است. دراین جا اجازت می خواهم دو نظریه موجود در این مقوله وجود زیبایی یا زشتی در جهان را که برای خود طرفداران و صاحب نظران و مدافعینی دارد راکوتاه طرح نمایم. جالب خواهد بود. پس از این دیگر این شما هستید که می توانید یکی از این دونظر را برای طول زندگی و یا حتی عرض زندگی انتخاب کنید. نگارنده که از عجایب این پارادوکس انتخابی باچه مشکلی مسئله را لااقل برای خویش حل نمودم.همانطورکه پذیرش هر کدام توسط هر یک از شما هم متعلق به خودتان خواهد بود. الف : باری نظریه اول که از طرفدارانی چون آلبرکامئو از اندیشمندان و نویستدگان فرانسوی و هواداران خاص خود را در دنیا دارد این است :( مادام که فقرو ناعدالتی و نابرابری و تبعیض و تعصب و نارضایتی فردی و اجتماعی وجود دارد بهیچ وجه بهار زیبا نیست. گل سرخ, ...ادامه مطلب